در زمان بازداشت اینجانب، در حالی که هنوز شش ماه تا سررسید بدهی مربوط به وجوه وزارت نفت در بانک مالزی باقی مانده بود بدهی‌ای که به‌دلیل تحریم‌ها و عدم امکان انتقال وجوه ایجاد شده بود و از اختیار من خارج بود کارگروهی متشکل از نمایندگان وزارت‌نفت، وزارت‌اطلاعات و قوه‌قضاییه #وزارت‌امورخارجه به مالزی اعزام شد تا وضعیت وجوه وزارت نفت را بررسی کنند.
این جلسه در سفارت‌جمهوری‌اسلامی ایران در کوالالامپور برگزار شد، اما اعضای کارگروه بدون مراجعه به بانک مالزی یا بانک مرکزی آن کشور، گزارشی غیرواقعی و بدون مستندات تهیه کردند. در این گزارش اعلام شده بود که گویا از بانک مرکزی مالزی استعلام گرفته‌اند و پاسخ دریافت کرده‌اند که «وجوهی در حساب وجود ندارد». همچنین در ادامه گزارش ادعا شده بود که محل استقرار بانک در «منطقه‌ای خطرناک» است و به همین دلیل از مراجعه حضوری خودداری کرده‌اند.
در نهایت، بدون هیچ مدرک رسمی یا مستند قابل اتکا، گزارشی خلاف واقع به ایران ارسال شد که مبنای تصمیم‌گیری‌های ناعادلانه بعدی قرار گرفت. نتیجه این گزارش ساختگی، غارت کامل اموال اینجانب و صدور حکم اعدام علیه من بود.
این می‌تواند پاسخی باشد برای کسانی که می‌پرسند چگونه «اعدامیِ دیروز» امروز به‌عنوان ناجی کشور شناخته می‌شود. اما با اندکی تأمل می‌توان دریافت که چگونه یک کارآفرین برتر و فعال اقتصادی، تنها با یک گزارش دروغ و غیرمستند، در یک شب به اعدامی و محکوم بدل شد.
