سامانه سازی پی در پی، روایت تازهای از بروکراسی داخلی
وقتی ارز از محل سرمایهگذاری خارجی تأمین میشود و کالا بهجای ورود پولِ نقد وارد کشور میگردد، معنایش روشن است: بهدلیل تحریمها و محدودیتهای بانکی، ورود پول امکانپذیر نیست و واردات کالا عملاً جایگزین انتقال ارز میشود.
واردکنندهگان کالا را با هزاران مشکل ناشی از تحریمها با پول خارج از سیستم بانک مرکزی خریداری میکنند، وارد کشور میشود، ثبت سفارش انجام میشود و تمام هزینههای گمرکی نیز پرداخت میکنند اما….. اکنون میگویند باید «کد ساتا» دریافت کنید! اما کد ساتا چیست؟به زبان ساده یعنی باید معادل پولی که برای خرید کالا پرداخت کردهاید را به دلیل تحریم های بانکی، یکبار هم به دست مجموعههای تراستیِ وابسته به بانک مرکزی بسپارید تا بانک مرکزی قانع شود که شما واقعاً برای این کالای وارد شده ارز پرداخت کردهاید، و در این میان کارمزد قانع شدن آنها را در قبال یککد بپردازید و یک گردش ریالی انجام شود.
در عمل یعنی: هر کاری انجام دهید باید «شیتیل» قانونیبدهید اما در جیب تراستی های رفیق میرود نه دولت… این کدهای مندرآوردی فقط ابزار اخاذی برای چند «مدیر کاسب سامانهای» شدهاند؛ هر روز یک سامانه، یک کد و یک مانع جدید.
امروز هم یک سامانه جدید “سین” به فهرست بیش از هشتاد سامانه قبلی اضافه شد و جشن گرفتند، اما دلارنزدیک ۱۲۰ هزار تومان است و برای این فاجعه مراسمی گرفته نمیشود.
