نگاهها در اسرائیل به نشست مهم سهشنبه 14 مرداد کابینه امنیتی «کابینت» دوخته شده که طی آن انتظار میرود ایال زامیر، رئیس ستاد ارتش، گزارشی از هزینههای ادامه حضور بلندمدت ارتش در نوار غزه ارائه دهد.
روزنامه «یدیعوت آحارونوت» به نقل از منابع آگاه گزارش داد که زامیر کماکان با انجام هرگونه مانور زمینی جدید یا اجرای طرح توسعه عملیات در غزه، مخالفت میورزد.
منابع مطلع نیز گفتهاند که اجرای یک عملیات نظامی سنگین در غزه ممکن است چندین ماه ادامه یابد و نیازمند بهکارگیری دستکم شش تیپ کامل نظامی در کانونهای حماس در غرب شهر غزه خواهد بود؛ مناطقی که ارتش اسرائیل از یک سال پیش در آنها فعالیتی نداشته است.
تمایل نتانیاهو به کنترل کامل غزه
این تحولات در حالی رخ میدهد که بنیامین نتانیاهو، نخستوزیر اسرائیل، طی روزهای گذشته بار دیگر بر گزینه تشدید عملیات نظامی تأکید کرده است. بنابر گزارش «کانال 12» اسرائیل، یکی از مقامهای دفتر نخستوزیری فاش کرده که نتانیاهو در پی بروز بنبست در مذاکرات غیرمستقیم با حماس بر سر آتشبس و تبادل اسرا، به سمت گسترش حمله و اشغال کامل نوار غزه متمایل شده است.
همچنین، شماری از مقامهای نزدیک به نتانیاهو تاکید کردند که رویکرد ارتش اسرائیل، اشغال کامل غزه است. به گفته آنها، «موضوع دیگر قطعی شده؛ ما به سمت اشغال کامل غزه میرویم... حتی عملیات در مناطقی که گروگانها نگهداری میشوند نیز انجام خواهد شد. اگر رئیس ستاد ارتش اسرائیل با این تصمیم مخالف است، میتواند استعفا دهد.»
در مقابل منابع دیگری اعلام کردند که نتانیاهو هنوز تصمیم نهایی خود را درباره ادامه عملیات در نوار غزه اتخاذ نکرده است. روزنامه «معاریف» به نقل از این منابع گزارش داد که برخلاف آنچه در برخی رسانهها درز کرده، هنوز تصمیم قطعی در این خصوص گرفته نشده است.این گزارشها در حالی منتشر شد که مذاکرات میان اسرائیل و حماس بر سر تبادل اسرا و آتشبس به بنبست رسیده و دو طرف همچنان بر شروط خود پافشاری میکنند.
همزمان، اوضاع انسانی در نوار غزه با جمعیت حدود دو و نیم میلیون نفری خود، بهشدت وخیم شده است. بنا بر گزارش سازمان ملل متحد، غزه در آستانه قحطی قرار دارد، چرا که اسرائیل تمامی گذرگاههای مرزی منتهی به این منطقه ساحلی در کنار دریای مدیترانه را تحت کنترل خود دارد و طی ماههای گذشته بهطور کامل یا جزئی مانع ورود کمکهای بشردوستانه شده است.با وجود اینکه طی روزهای گذشته چند کشور عربی و غربی اقدام به پرتاب هوایی کمکهای بشردوستانه کردند، اما سازمانهای بینالمللی این روش را ناکارآمد و پرهزینه میدانند؛ چرا که حجم کمکهای قابل انتقال از این طریق در مقایسه با ارسال زمینی، بسیار ناچیز است.